Und die Engel singen

Ich steige hoch, ganz tief ins Firmament Die Zeit vergeht, doch meine Zeit verbrennt Die Flügel schwer, schwer wie Blei Im Schattenreich der Dunkelheit Hoffnungslos in Zuversicht Und die Engel singen nur für mich Wenn die Sonne durch die Wolken bricht Wenn wir weinen, uns vereinen Doch die Schatten holen mich zurück Ein letzter Atemzug, der Blick ins Nichts Kein Zurück, Erinnerung zerbricht Die Seele krank, der Hoden schreit Die Hoffnung stirbt in Einsamkeit Hoffnungslos in Zuversicht Und die Engel singen nur für mich Wenn die Sonne durch die Wolken bricht Wenn wir weinen, uns vereinen Doch die Schatten holen mich zurück Wenn die Glut mein Fleisch umgarnt Neues Glück den Hass umarmt Wenn wir weinen, uns vereinen Doch die Schatten holen mich zurück Und die Engel singen nur für mich Wenn die Sonne durch die Wolken bricht Wenn wir weinen, uns vereinen Doch im Himmel ist kein Platz für mich

Wznoszę się wysoko, głęboko w firmament Czas mija, lecz mój czas się spala Skrzydła ciężkie, ciężkie jak ołów W królestwie cienia, w ciemności Bez nadziei — w nadziei A anioły śpiewają tylko dla mnie Gdy słońce przebija się przez chmury Gdy płaczemy, gdy się jednoczymy Lecz cienie znów mnie wciągają Ostatni oddech, spojrzenie w nicość Nie ma powrotu, wspomnienia się rozpadają Dusza chora, jądro krzyczy Nadzieja umiera w samotności Bez nadziei — w nadziei A anioły śpiewają tylko dla mnie Gdy słońce przebija się przez chmury Gdy płaczemy, gdy się jednoczymy Lecz cienie znów mnie wciągają Gdy żar obejmuje moje ciało Nowe szczęście obejmuje nienawiść Gdy płaczemy, gdy się jednoczymy Lecz cienie znów mnie wciągają A anioły śpiewają tylko dla mnie Gdy słońce przebija się przez chmury Gdy płaczemy, gdy się jednoczymy Lecz w niebie nie ma dla mnie miejsca.