Nadprzestrzenie

Masz ten uśmiech, który ja uwielbiam I pływamy sobie w nadprzestrzeniach Nie wiadomo, która to już sfera Myślałam, że tam wyżej to nic nie ma Takich scenariuszy nigdzie nie widzę Znów ci marzną palce, nosem piszesz Na nikogo w końcu nikt nie czeka Wciąż pływamy sobie w nadprzestrzeniach Ty dokańczać mógłbyś za mnie zdania Nie ma co się przed tym aż tak wzbraniać I w tej całej ciemnej galaktyce Tylko nam tak oczy mogą błyszczeć Jeśli takie ważne, takie kruche Jak mogliśmy odłożyć to na później? Czy sobie o tym myślisz zanim uśniesz? Że nas już nie będzie chyba dalej A może nas nie było nigdy wcale x2 Jeśli takie ważne, takie kruche Jak mogliśmy odłożyć to na później? Czy sobie o tym myślisz zanim uśniesz? Że nas już nie będzie chyba dalej A może nas nie było nigdy wcale

You have that smile that I love And we're floating in hyperspaces It's unclear which sphere we're in now I thought that up there, there wasn't anything I don’t see scripts like these anywhere Again your fingers freeze, you write with your nose In the end, no one waits for anyone We're still floating in hyperspaces You could finish sentences for me There’s no need to resist it so much And in this entire dark galaxy Only for us eyes can shine like that If it’s so important, so fragile How could we put it off for later? Do you think about it before you fall asleep? That we might not be here much longer Or maybe we never existed at all x2 If it’s so important, so fragile How could we put it off for later? Do you think about it before you fall asleep? That we might not be here much longer Or maybe we never existed at all